Over een paar weken gaat het dan eindelijk gebeuren: ik ga naar Londen! En tegelijk met mij zullen ook Justin Timberlake, John Legend, Frank Ocean, Jay-Z, Snoop Dogg, Nas en vele anderen daar zijn. Logisch; zij willen mij natuurlijk net zo graag zien als ik hen!
Ik heb het natuurlijk over het Wireless Festival dat in Londen wordt gehouden op 12, 13 en 14 juli. Vorig jaar zijn mijn vrienden hier al een kijkje wezen nemen; toen was het festival muzikaal gezien erg leuk maar was het terrein één grote modderpoel. Letterlijk. Dit jaar pak ik dus voor de zekerheid maar wat fashionable regenlaarzen in.
Het festival duurt zoals gezegd 3 dagen. In eerste instantie twee, met als headliner van de vrijdag Justin Timberlake, van de zaterdag Jay-Z. Graag had ik ze beide gezien, maar de tickets waren uitverkocht, dus konden we alleen de vrijdag gaan. En toen werd ineens een derde dag aangekondigd!
We speculeerden er lustig op los want wie zou toch die derde dag gaan headlinen? De reis en het hotel waren al geboekt, dus we zouden hoe dan ook die dag in Londen zijn. Afhankelijk van de headliner van de zondag zouden we dan beslissen of we er nog een kaartje voor de zondag bij zouden kopen.
En, hoe orgineel: Justin Timberlake en Jay-Z gaan samen optreden op de zondag! Wat een tegenvaller… Maar van de andere kant ook weer niet. Justin Timberlake op vrijdag speelt natuurlijk zijn eigen show, met zijn eigen nummers, en Jay-Z – die wij dus niet kunnen zien – doet op zaterdag hetzelfde. Op zondag heb je ze dan wel allebei, maar allebei maar een beetje. En als ik dan moet kiezen wie ik liever zie… Moeilijk, moeilijk… Ga ik toch voor Justin Timberlake.
Wie had gedacht dat dit krullenbolletje van N*SYNC zó goed terecht zou komen? Na zijn breuk met Britney Spears heeft hij zijn grootste hits geschreven en, waar Britney helaas helemaal bergafwaarts ging, was the sky the limit voor Justin. Zijn plaat FutureSex/LoveSounds staat nog steeds in mijn lijst van favorieten en wordt nog regelmatig beluisterd. Zijn stem is niet eens zo geweldig, maar in combinatie met de beats, de meezingbaarheid en het hoge dit-liedje-krijg-ik-niet-meer-uit-m’n-kop-gehalte, is succes verzekerd.
Jarenlang was het stil rondom de zanger; hij trouwde, acteerde, deed van alles en nog wat, maar deed niks meer met muziek. Hij ontdekte nog wel ‘even’ Esmée Denters, waar we gelukkig niks meer van horen. Maar toch. Hij heeft wel weer een titel op z’n naam staan; de eerste YouTube-artiest die een platendeal kreeg, heeft hij getekend.
Maar nu is ‘ie er weer, onzen Justin. En hoe! Met zijn 20/20 Experience brengt hij geen totaal vernieuwende sound, maar is het toch ook weer niet helemaal wat je van Justin had verwacht. Hij had natuurlijk op de FutureSex/LoveSounds tour door kunnen gaan en weer heel succesvol kunnen zijn. Op deze plaat grijpt hij terug naar vroeger tijden en laat hij zich inspireren door veel uiteenlopende muziekstijlen. Toch is die typische Justin Timberlake style er weer direct in te herkennen, waardoor het geheel vanaf de eerste luisterbeurt al lekker in het gehoor ligt en je ‘m gelijk op repeat wilt zetten.
Richting het eind van het jaar verschijnt deel twee van deze plaat en ik hoop toch zeker wat werk daarvan te kunnen horen op Wireless.
Ik studeer intussen nog wat danspasjes en songteksten in, zodat ik goed voor de dag kan komen wanneer Justin Timberlake ons als publiek komt aanschouwen.
(Originele post: "Wireless Festival Londen: nog één maand!", hier)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten